روخوانی شعر نیکی1- یکی روبهــی دید بی دســت و پای/ فرو مــــاند در لطف و صـنع خدای۲- که چون زندگانی به ســر مـیبرد؟ / بدین دست و پای از کـجا میخورد؟ 3- در این بود درویش شـوریده رنگ / کـــه شیری برآمد شغـــالی به چنگ۴- شغال نگون بخــت را شیر خـورد / بماند آنچه روباه از آن ســـیر خورد۵- دگـــر روز باز اتفــاق اوفــــــــتاد / که روزی رســان قوت روزش بداد۶- یقــین، مــرد را دیده بیننده کــــرد / شـــد و تکـــیه بر آفــــریننده کــــرد۷- کزین پس به کنجی نشینم چــو مور / کـــه روزی نخوردند پیلان به زور۸- زنخدان فــرو برد چــندی به جیب / که بخشــنده روزی فرســـتد ز غیب۹- نه بیگانه تیمار خوردش نه دوست / چو چنگش رگ واستخوان ماند و پوست10- چو صبرش نماند از ضعیفی و هوش / ز دیوار محــرابش آمــــد به گــوش۱۱- برو شــیر درنده باش، ای دغــــل / مینداز خـــــود را چـــو روباه شـــل۱۲- چنان سعی کن کز تو ماند چو شیر /