والدین آن قدر مشغول خود هستند که فرزندان حس می کنند والدین آنها را فراموش کرده اند در نتیجه فرزندان شان با مشکلات روحی و روانی مزمن نظیر بی حوصلگی ، انزوا طلبی ، بی دقتی در در س ها و عدم برقراری ارتباط صمیمی مواجه هستند.
والدین بعضاً آن قدر که برای درس خواند فرزندان فشار می آورند برای تر بیت فرزندان و توجه به صفات اخلاقی و معنویت آنان دغدعه و نگرانی ندارند.
این گونه والدین کارهای اداری را به منزل آورده و غرق در انجام کار می باشند ، اگرچه از لحاظ اجتماعی قابل پذیرش می باشد لیکن در روحیه فرزندان اثرات سوئی دارد.
بعلت عدم نظارت و کنترل این گونه والدین بر فرزندان احتمال انحراف فرزندان به آسیب های اجتماعی از جمله مواد مخدر بیشتر می باشد.